Surpanakha: Her Side of the StoryThey called me a demoness.
Ugly.
Vengeful.
Wild.
But who wrote that story? And who decided what beauty should look like?I am Surpanakha. Princess of Lanka. Sister of Ravana. Born into power, into pride, into the fire of a royal lineage. I was never taught to be silent. I laughed loudly. I desired boldly. I spoke freely. And that… was my sin. 

I saw Rama in the forest. A man glowing with dharma and dignity. His eyes held stories, his presence held stillness. I approached him—not with deceit, not with spells, but with a heart unafraid. I asked for his love. Openly. Honestly.

But honesty, when it comes from a woman like me, is called shamelessness.

They laughed at me. Mocked my appearance. And when I refused to be humiliated in silence—when I raised my voice—they punished me. Violently. My nose and ears, cut off. Not for any threat I posed. Not for any crime. But for the simple, unforgivable act of wanting.

Would a man ever suffer that for love?

And so, I returned home. Bleeding. Shamed. Not just by Rama, but by a world that had no place for a woman like me—one who did not fit into their neat boxes of Sita or Rakshasi. They say I sparked a war. But I was only the wound. Not the sword.

They turned me into a symbol of evil. A warning. A caricature. My grief was never given space. My rage was never given reason. But I ask you—what if I was not the villain? What if I was just… human?

Maybe I was flawed. Maybe I was fierce. But maybe—just maybe—I was also right to want to be seen.


நடன நாடகம்
சூர்ப்பணகை

வால்மீகி இராமாயணத்தில் சூர்ப்பணகையின் மூக்கை அரிந்து அனுப்பும் இலட்சுமணன் கம்பராமாயணத்தில் அவளது கூந்தலைப் பிடித்து மூக்கு, முலை மற்றும் காதை அறுத்து அனுப்புகிறான்.    உறுப்புகளிழந்த சூர்ப்பணகையின் பேரோலமும் அவலமும் ராமகாதையின் ஒரு முக்கிய பகுதியாகும். இப்படலத்திலிருந்தே ஒரு காப்பியத்திற்கான அடித்தளத்தை இக்காவியம் அமைக்கிறது எனலாம்.

இராமன் தெய்வமாகவும், இராவணனும் சூர்ப்பணகையும் அரக்கர்களாகச் சித்தரிக்கப்படுவது சரிதானா?  கம்பர் சூர்பணகையை வஞ்சமகள் என்ற அழைப்பது ஏற்கத்தக்கதா?  இத்தருணத்தில் அதை மறுத்துப் பேச சூர்ப்பணகைக்கு நாம் இடம் தந்தால் அவள் என்ன பேசியிருக்கக்கூடும்?

இராமாயணத்தில் இராவணனும் அவனது உடன்பிறந்தவளான சூர்பணகையும் அழிவுகளை ஏற்படுத்தும் சக்திகளாகவும் அரக்கர்களாகவும் கொடூரமானவர்களாகவும் சித்தரிக்கப்படுகின்றனர்.  காலாகாலமான கதைசொல்லல்கள் மூலம் சமூகத்திலும் மனிதர்களிடத்தும் பொதுப்புத்தியிலும் இப்பாத்திரங்கள் நற்குணமற்ற பாத்திரங்களாகவே மனத்துள் ஆழப்பதிந்தும் பதிப்பிக்கப்பட்டும் உள்ளன. ஆனாலும் இப்பாத்திரங்களின் நேர்மறையான குணங்கள், இயல்புகள், பண்புகள் பல உள்ளன என்பதற்கு கம்பனின் வர்ணனைகளே பல இடங்களிற் நற்சான்றுகள் தருகின்றன.  

சமூகம் பெண்கள் மீதான பார்வையை எவ்வாறு கட்டமைத்துப் பேணிவருகின்றது என்பதின் பிரதிபலிப்பினை இராமாயணம் போன்ற இதிகாச இலக்கியங்களை முன்வைத்தும் சமகாலத்தில் பேசமுடியும் என்ற எண்ணத்தில் வடிவம் பெற்றதே இந்தப் படைப்பு.  
நமக்குக் காட்டப்பட்டவர்களுக்கு மறுபக்கம் என்ற ஒன்று இருக்க முடியுமா? ​ பாத்திரச் சித்தரிப்புகள் மீது கேள்வியெழுப்பி, அவற்றின் மறுபக்கத்தை கண்டடையும் முயற்சியே இந்தப்படைப்பின் முதன்மையான நோக்கம்.